Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Η κρίση στην ενημέρωση και οι κρίσεις για μια εκδήλωση περί κρίσης

Είχα, πάντα, μία απορία: Τα συνέδρια, οι ημερίδες και οι εκδηλώσεις λόγου γίνονται για να βγει κάποιο αποτέλεσμα, ή για να βρεθούμε μεταξύ μας μετά από πολύ καιρό; Έχουν, δηλαδή, ουσιαστικό περιεχόμενο, ή είναι ένα >>>

to know us better, που έλεγε και η Νόρα Βαλσάμη στον αδαή –σε τέτοιες εκδηλώσεις- Χρόνη Εξαρχάκο; Μετά τη συμμετοχή μου στην εκδήλωση της δημοτικής παράταξης “Ενεργοί Πολίτες – Οικολογία στην Πράξη”, δε βγήκα σοφότερος…

Υποτίθεται ότι αναζητούσαμε την κρίση. Αν υπάρχει και σε ποιο βαθμό. Υποτίθεται ότι θα αποτυπώναμε το τοπίο. Έγινε, όμως, κάτι τέτοιο; Όχι. Προσπαθήσαμε, απλά, να τινάξουμε από πάνω μας τυχόν ευθύνες, σαν τη μύγα από το ζυμάρι…

Κατ’ αρχήν, θα έπρεπε να αναρωτηθούμε αν υπάρχει ενημέρωση, για να δούμε μετά αν περνάει κρίση, όπως οι άλλοι περνούν μια ίωση, ή μαγουλάδες, που είναι και παιδική ασθένεια.

Έχω μια ένσταση: Ενημέρωση, σε αυτήν τη φάση που ζούμε, δεν υπάρχει. Βιώνουμε την υπερπληροφόρηση, χάρη στις Ιστοσελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης και την ευκολία που προσφέρει η χρήση του Ίντερνετ γενικώς. Ο καθένας ανεβάζει την “είδησή του” και την αφήνει εκεί, στο διηνεκές, βορά του καθενός που πεινά για “ενημέρωση”. Ναι, έχω την πληροφορία ότι σε 35 διαφορετικά σημεία της Θεσσαλονίκης γίνονται 35 διαφορετικά μπαζάρ λόγω Χριστουγέννων, με έναν σκοπό: Να μαζέψουν χρήματα για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Ενημερώθηκα, όμως; Τι γνωρίζω, στην πραγματικότητα, για τα αίτια που οδήγησαν τους συμπολίτες μου αυτούς να ζητούν τη βοήθειά μου; Τι γνωρίζω για αυτούς που τάχθηκαν στο πλευρό τους κι οργανώνουν ένα μπαζάρ; Τίποτα…

Κι επίσης –αυτό πρόλαβα και το έθεσα στα τρία λεπτά που διαρκούσε η κάθε παρέμβαση- πόσο ενημερωμένος είμαι διαβάζοντας αντιγραφές ειδήσεων, από το ένα site στο άλλο(πράγμα που και εγώ προσωπικά διαπράττω στο www.salonicanews.com);

Ναι, η ενημέρωση βρίσκεται σε κρίση. Σε κώμα. Τα σωληνάκια την κρατούν στη ζωή. Σωληνάκια που βάζουν άλλοι, τα διατηρούν όσο χρειάζεται και θα τα τραβήξουν, όταν βαρεθούν –ή, όταν χρειαστούν τα ζωτικά της όργανα, για να κάνουν μια μεταμόσχευση σε στιλ δρ. Φρανκεστάιν, για να προκύψει κάτι άλλο, ένα τέρας ενημέρωσης.

Ακούστηκε κάτι για “πάρτι του Τύπου”. Ένα πάρτι στο οποίο, πολύ σωστά απάντησε η (ακροάτρια και συνάδελφος) Ρένα Ακριτίδου: “Δεν πήρα μέρος σε κανένα πάρτι. Εργαζόμουν”, είπε. Και πολύ σωστά, είπε. Στα πάρτι πήραν μέρος κάποιοι –όχι όλοι- διευθυντές και οι ιδιοκτήτες των μέσων. Οι εργαζόμενοι έπαιρναν το μισθό τους και δούλευαν, σχεδόν πάντα πέρα από το ωράριό τους. Και τώρα, τους κόβουν τα αυτονόητα.

Το πάρτι, όμως, κ. διευθυντά, βοήθησε να περάσει η ενημέρωση σε κρίση. Αυτός που συμμετείχε στο πάρτι, με τα ψίχουλα από τα καναπεδάκια στο στόμα, σκούπισε πρόχειρα το χέρι στα ρούχα του και το άπλωσε, πρόθυμα, να κάνει χειραψία με αυτόν που οργάνωνε το πάρτι και να ενδώσει στην επιθυμία του ιδιοκτήτη, άσχετα αν αυτό έπληττε την ενημέρωση.

Πώς να πείσει το ίδιο σύστημα ότι μπορεί να προσφέρει ενημέρωση; Αφού την έπνιξε, πριν λίγα χρόνια!

Έτσι προέκυψε η ανάγκη για “δημοσιογραφία των πολιτών”, που τη φοβόμαστε όλοι και την αποφεύγουμε λες κι είμαστε ο διάολος κι είναι εκείνη το λιβάνι.

Εδώ επιτρέψτε μου να διορθώσω τον Ίνδικτο. Δεν άρχισαν όλα από το http://troktiko.blogspot.com. Ξέχασε το http://press-gr.blogspot.com. Μάλλον από εκεί ξεκίνησε αυτό που, μετέπειτα, αυτάρεσκα, ονομάστηκε “ενημερωτικό μπλόγκιν”. Θα συμφωνήσω, πάντως, μαζί του, ότι αυτό το πράγμα δεν είναι μπλόγκιν… Είναι μια ερμαφρόδιτη κατάσταση του “θέλω να γίνω site, αλλά μου αρέσει να λέω συνέχεια την άποψή μου, γι αυτό βαπτίζω αυτό που κάνω… Blog”.

Μου έμεινε η απορία: Για ποιον λόγο τρομάζει τους επαγγελματίες του είδους η ανωνυμία των blog; Δεν υπάρχουν ανώνυμες στήλες στα παραδοσιακά ΜΜΕ; Ποιος είναι ο “Ε”, ο “Θεσσαλονικιός”, ο “Φ.Κ.Μ.”, ο “Βόρειος”, ο “Πρόεδρος” και τόσοι κι άλλοι τόσοι που υπογράφουν (ή υπέγραφαν) καθημερινά κείμενα; Ποιος είναι ο “Δενδρινός”, ο “Θαλασσινός”, ο “Γαλανός” των FM;

Το επιχείρημα “αν θέλω να τους βρω, αυτούς τους βρίσκω, απευθυνόμενος στη διεύθυνση του μέσου”, είναι αστείο και δείχνει άγνοια. Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί στο Διαδίκτυο αν έχει διαπράξει έγκλημα. Ειδικά κάποιος που μεταδίδει ειδήσεις καθημερινά, από συγκεκριμένο Blog, γράφοντας από συγκεκριμένο μηχάνημα, διαθέτοντας συγκεκριμένη σύνδεση. Αν δεν ήταν έτσι, το αρμόδιο τμήμα της Ασφάλειας δε θα είχε επιτυχίες στον τομέα της παιδοφιλίας, ούτε θα έσωζε από την αυτοκτονία χρήστες των social media…

Εν κατακλείδι: Δεν είναι η ανωνυμία αυτή που οδήγησε την ενημέρωση σε κρίση. Είναι η επωνυμία της συναλλαγής και της διαπλοκής.

Τελικά, κ. συνάδελφοι, ο ΓΑΠ είχε δίκιο σε ένα πράγμα: Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε…

Δεν υπάρχουν σχόλια: