Απεργία

Από τις 6 το πρωί σήμερα άρχισε η 48ωρη απεργία στα ΜΜΕ όλης της χώρας. Ένα από τα πιο δύσκολα τεστ, αφού γίνεται σε μέρες που -υποτίθεται ότι- θα δυσκολέψει την έκδοση των Κυριακάτικων φύλλων, για να αναγκάσει τους εκδότες να ενδώσουν στην υπογραφή νέας σύμβασης εργασίας. Και λέω υποτίθεται, επειδή οι εκδότες, με την τακτική του Εβραίου που ήθελε να πηδήξει (στο γνωστό ανέκδοτο) ευλόγησαν την Παρασκευή και την μετέτρεψαν σε...Κυριακή, για να εκδώσουν, από σήμερα, τα κυριακάτικα φύλλα τους.

Παρόλα αυτά, η απεργία έχει τον τρόπο να πετύχει. Δεν έχει, δα και σκοπό να καταστρέψει τα μαγαζιά που εργαζόμαστε! Το αντίθετο, μάλιστα. Ακόμη κι οι δυσκολίες που συνάντησαν ίσως να είναι αρκετές για να κάνουν τους εκδότες να σκεφθούν λίγο περισσότερο και να προχωρήσουν στη σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Γεγονός είναι (και δεν σκοπεύω να τα ξαναγράψω), πως τα προβλήματα για τους εργαζόμενους στον Τύπο είναι πάρα πολλά. Και τα παιχνίδια των εκδοτών και των ιδιοκτητών των μέσων, ακόμη περισσότερα. Οι άνθρωποι που, ως τώρα, είχαν τρελή κερδοφορία, που πληρώνουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις με δόσεις και ρυθμίσεις (αλήθεια, πόσα χρωστούν στα ταμεία κάποια από τα τηλεοπτικά κανάλια των Αθηνών;) δηλώνουν πως βρίσκονται... δίπλα στην καταστροφή.

Από την άλλη, το κύκλωμα έχει δημιουργήσει μία ψευδή εικόνα για τους δημοσιογράφους και τη δημοσιογραφία. Κάποιοι πρώην συνάδελφοι κατάφεραν να γίνουν επιχειρηματίες, να κλείσουν μεγάλα συμβόλαια, να μπουν στο σταρ σύστεμ. Κάποιοι μπήκαν και στην πολιτική, πέρασαν, δηλαδή, το ποτάμι που χωρίζει αυτούς που ελέγχουν την εξουσία από αυτούς που είναι μέρος της. Δε φρόντισαν, όμως, να ξεκαθαρίσουν στον κόσμο πως, άλλο ο δημοσιογράφος του σταρ σίστεμ που αμείβεται με παχυλούς μισθούς, που είναι δίπλα στον εργοδότη, ή που είναι ο ίδιος εργοδότης κι άλλο ο εργάτης της είδησης, που αμείβεται με έναν μισθό, λιώνει παπούτσια στο ρεπορτάζ, παγώνει μέσα στα χιόνια για να βγει η σύνδεση των 5 λεπτών στο κανάλι, κοιμάται στα αυτοκίνητα των συνεργείων επειδή πρέπει, πρωί - πρωί να εξυπηρετήσει και την πρωινή εκπομπή, πηγαίνει να καλύψει μια πυρκαγιά στη Χαλκιδική, για παράδειγμα, μέσα στον καύσωνα και... τον ξεχνούν εκεί επειδή η πυρκαγιά συνεχίζεται και δεύτερη και τρίτη μέρα και "το ρεπορτάζ τρέχει".

Καιρός να περάσει στον κόσμο αυτή η διαφορά. Για να μη φθάσουμε στο σημείο κι εμείς, όπως οι πολιτικοί, να καταδικάζουμε προπηλακισμούς δημοσιογράφων...