Γνώρισα τον Τάκη Χασήρ το 1986, όταν επέστρεψα από φαντάρος. Είχα περάσει, πριν τη στράτευσή μου, από τη Βραδυνή και τον Φίλαθλο, αλλά όταν επέστρεψα δεν υπήρχαν θέσεις κι ο Άρης Νικολάκης με... στέγασε στην Αθλητική Ηχώ. Το γραφείο το είχε δημιουργήσει ο Τάκης Χασήρ και, στις παλιές καλές μέρες των εφημερίδων, ήταν πολλοί οι γνωστοί αθλητικογράφοι που είχαν περάσει από τον 4ο όροφο της Αριστοτέλους 4: Φερέτης, Γρηγοριάδης, Τσιτρούλης -και ποιος ξέρει πόσοι ακόμη...
Ο Χασήρ (έτσι ήταν γνωστός ο Δημήτρης Χασηρτζόγλου, καθώς επίσης και ως κυρ-Τάκης, αφού στις αθλητικές εφημερίδες συνηθίζεται ως σήμερα να κολλάνε οι νεώτεροι συνάδελφοι την προσφώνηση "κυρ-", μπροστά από το μικρό όνομα του παλαιότερου), ήταν μύθος για την ελληνική αθλητική δημοσιογραφία. Χρόνια συντάκτης της "Μεγαλυτέρας των Βαλκανίων", είχε οργώσει την Ευρώπη -κι όχι μόνον- για να καλύψει αθλητικά γεγονότα, σε εποχές δύσκολες για το δημοσιογράφο, που αν έλεγες τις λέξεις "κινητό τηλέφωνο" ή "λαπ τοπ", σε έβλεπαν ως τρελό, αφού αυτά δεν υπήρχαν ούτε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Κι είχε αναγνωριστεί από όλους, ως αντικειμενικός και άριστος γνώστης και του αθλητισμού και -κυρίως- της ελληνικής γλώσσας. Γιατί εκείνη την εποχή, έπρεπε να ξέρεις να γράφεις...
Η αγάπη του για τον Άρη, ήταν μεγάλη. Είχα φύγει, πλέον, από την "Αθλητική Ηχώ" και κάλυπτα αγώνες του Άρη για την τηλεόραση του Αντέννα (εκείνη την εποχή δεν είχε σημασία η οπαδική σου προτίμηση, αφού ό,τι ομάδα και να 'σουν δεν είχες κανένα πρόβλημα να καλύψεις το ρεπορτάζ άλλης ομάδας), όταν τον συναντούσα στο -τότε- Χαριλάου, κάτω από το τσιμεντένιο σκέπαστρο, στα δημοσιογραφικά, τα οποία δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένας ξύλινος πάγκος στο κεφαλόσκαλο της εισόδου. Μοναδικό εφόδιο για τον δημοσιογράφο μια φωτοτυπία με τις συνθέσεις, που έφερναν οι τότε υπεύθυνοι του γραφείου Τύπου, Νάντσιος και Γλυκός... Εκεί σχολίαζε τον αγώνα -κι ήταν αυστηρός κριτής, δε χάιδευε αυτιά. Εκεί στήνονταν κι οι φίλαθλοι του Άρη, να ακούσουν τι έλεγε ο κυρ-Τάκης... Και, κυρίως, οι παράγοντες.
Ο Δημήτριος Χασηρτζόγλου, έφυγε σε ηλικία 90 ετών. Είχε χρόνια να πάει στο Χαριλάου. Πιστεύω ότι την τελευταία φορά που πήγε εκεί, το Κλεάνθης Βικελίδης δεν είχε αποκτήσει, ακόμη, ονοματεπώνυμο. Είμαι σίγουρος όμως ότι, ως την τελευταία στιγμή, θα μάθαινε τα πάντα για την αγαπημένη του ομάδα.
Να θυμίσω ότι ήταν και πατριώτης: γεννήθηκε το 1920 στην Ξάνθη και ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης από το 1971. Εργάστηκε στις εφημερίδες «Στάδιο», «Αθλητικά Νέα», «Δράση», «Αθλητική Ηχώ», «Ελληνικός Βορράς», «Εσπερινή Ώρα», «Ελευθεροτυπία» και «Λαϊκή Φωνή».
Με ανακοίνωση του το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜ-Θ εκφράζει τη θλίψη του για το θάνατο του Δημήτριου Χασηρτζόγλου και τονίζει: «Το Διοικητικό Συμβούλιο συλλυπείται τους οικείους του και αποχαιρετά τον άξιο συνάδελφο, οποίος υπηρέτησε τη δημοσιογραφία με αφοσίωση, συνέπεια και υπευθυνότητα».
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Δευτέρα 22 Νοεμβρίου, στις 10:00, από τον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, στη Νέα Κρήνη Καλαμαριάς. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου